Love Story 02 : เรื่องบนเตียง

“เช้าแล้วยังอยู่บนที่นอน เงียบๆ คนเดียวและไม่อยากตื่นขึ้นพบใคร
เพราะว่าใจก็ยังเสียดาย ที่ฝันดีดี กำลังจะจบและหายไป”
หลังจากวันนั้น วันที่ผมเข้าไปคุยกับเธอเป็นครั้งแรก ผ่านมาได้เกือบอาทิตย์แล้ว ผมยังคงฝันดีทุกคืน แม้จะยังไม่มีบทสนทนาใด ๆ ต่อจากวันนั้นอีกเลย ผมว่า ผมคงต้องใช้ความพยายามให้มากกว่านี้
“ภาพที่ฉันได้เป็นดั่งคนที่เธอรัก ฉันเป็นอะไรที่ประทับใจ
อยากซึมซับนานๆ และเก็บไว้ไม่ให้มันผ่านไป”
ทำไมช่วงนี้เพลงนี้ถึงได้เพราะเหลือเกิน ผมฟังเพลงนี้ทุกคืน ทุกคืนนี่คือ ทุกคืนที่มาร้านนี้ ร้านเดิม ที่นั่งเดิม กับเหล้าเดิม ๆ และทุกคืนที่ผมกลับบ้าน ก่อนนอนต้องเปิดเพลงนี้เสมอ มันทำให้ผมฝันดี จริง ๆ นะ
“อยากหลับตาอยู่อย่างนั้น ทำอยู่อย่างนั้น ฝันถึงเธอเรื่อยไป
เพราะว่าความจริงไม่มีทางใด ทำให้เราได้รักกัน โฮ้ โว”
คุณอยากรู้ไหม วันนั้นผมเข้าไปคุยอะไรกับเธอ บทสนทนาของเราน่าสนใจมาก มันทำให้ผมเดินกลับมานั่งที่เดิมด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ผมจะเล่าให้คุณฟัง
“เอ่อ...หวัดดีครับ”
“ค่ะ”
“น้องแอมจำพี่ได้ไหมครับ”
“พี่ต่อเหรอค่ะ จำได้ซิค่ะ ก็พี่ต่อเป็นขาประจำร้านนี้นี่ค่ะ มีอะไรรึเปล่าค่ะ”
“อ๋อ ไม่มีอะไรหรอกครับ แค่”
“งั้นแอมขอตัวก่อนนะคะ”
“คะ.. ครับ”

“ทำได้แค่นั้น ทำได้แค่นี้ ทำได้เพียงแค่ฝัน
ต้องหลอกตัวเองฝันไปวันๆ โฮ ไม่มีทางที่ฝันมัน เป็นจริง”
คุณคิดดูจะไม่ให้ผมยิ้มได้ไง เธอรู้จักชื่อผม แถมจำผมได้ด้วย น่าดีใจไหมล่ะ ส่วนทำไมผมถึงรู้ชื่อเธอน่ะเหรอ ไม่ยากหรอกครับ ก็คนในร้านใครเขาก็เรียก น้องแอม น้องแอม กันแทบทุกคน แม้แต่นักดื่มขาจรยังรู้จักชื่อเธอเลย
“อยากหลับตาอยู่อย่างนั้น ทำอยู่อย่างนั้น ฝันถึงเธอเรื่อยไป
เพราะว่าความจริงไม่มีทางใด ทำให้เราได้รักกัน”
โฮ้...โว
“ทำได้แค่นั้น ทำได้แค่นี้ ทำได้เพียงแค่ฝัน
ต้องหลอกตัวเองฝันไปวันๆ โฮ ไม่มีทางที่ฝันมัน... จะเป็นจริง”
ใครจะไปรู้ ไม่แน่หรอกครับ ฝันผมมันอาจจะเป็นจริงขึ้นมาก็ได้ แต่เดี๋ยวผมคงต้องขอตัว เพราะพอเพลงนี้จบเธอจะขึ้นไปร้องแล้ว ผมว่าวันนี้คงเป็นอีกวันที่ผมจะฝันดี แต่ผมไม่อยากฝันอย่างเดียวหรอกครับ ผมต้องทำอะไรสักอย่าง เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน คุณว่า วันนี้เธอจะเปิดตัวด้วยเพลงอะไร

“สวัสดีค่ะ ต้อนรับสมาชิกใหม่ทุกท่านด้วยนะค่ะ”

To be continue…

ตีพิมพ์ครั้งแรก อดน. magazine
ตุลาคม 2548